De technische productie achter: Soenda Indoor
AV-Entertainment Nr6 2024
» Stand van zaken: monitors
» Column John Huijbregts: Eer
» Cameraman Adam van der Maat: "Ik wilde worden als Stan Storimans"
» Het hoe en wat van IPMX
» Personeelsvervoer: de geschiedenis herhaalt zich
» Update voor studio Hardwell: Elke studio is stap verder
» Terugblik: cameraregistraties 2024
» Voorbeschouwing: ISE 2025
» ROXX Blinders voor 013: "Echt fantastische lampen"
» Jubileumjaar voor AudioBizz: nieuw pand, zelfde locatie
» Enorme tijdwinst en hoogwaardige audio: geavanceerde eenvoud
» Grote sprong voorwaarts: Adamson VGt Experience in 013
» Het Sieraad: eerste club met d&b KSL geluidssysteem
» De technische productie achter: Soenda Indoor
» Column Willem Westermann: Grijze dagen?
» Faber AV wordt Creative Technology:
» Clouseau 40: Painting With Light kiest voor Chauvet Professional
» RCF op Amsterdam Dance Event: 'Verwachtingen overtroffen'
» Rentman's ondernemersadvies: wet DBA
Alle edities
De technische productie achter: Soenda Indoor
In de Werkspoorkathedraal in Utrecht vond in november Soenda Indoor plaats. Voor dit kleinere zusje van Soenda Festival dient de historische industriële locatie als indrukwekkend deel van het decor, maar brengt ‘ie ook de nodige uitdagingen met zich mee. We spraken erover met Nathan Kok (bij organisator Elevation Events o.a. werkzaam als technisch producent) en lichtontwerper Lars Aarts (T.Y.S Productions). Fotografie: Sander van de Ven en Brada Media De Werkspoorkathedraal in Utrecht is enige tijd geleden omgetoverd tot een evenementenlocatie waar je de historie van de oude fabriekshal nog in elke hoek terugziet. De hal was vroeger onderdeel van de Koninklijke Nederlandsche Fabriek van Werktuigen en Spoorwegmateriaal (of een stuk korter: Werkspoor). Er werden jarenlang o.a. treinen gebouwd, die over de hele wereld hun weg vonden. Nu nog heeft de hal veel eigenschappen waar je als evenementenmaker blij van wordt: veel hoogte, gigantische deuren en mooi lichtval door de aanwezige raampartijen. Serieuze speler Tijdens ons bezoek is de Werkspoortkathedraal het speelterrein van Elevation Events, onder andere bekend van concepten als Soenda, Smeerboel, Orbit en Duikboot. Het is de dag voordat op zaterdag zestien november Soenda Indoor losbarst. De voorbereiding daarvoor loopt op rolletjes en dus hebben technisch producent Nathan Kok (Elevation Events) en lichtontwerper Lars Aarts (T.Y.S Productions) de tijd en rust om de vertellen over deze productie. Nathan Kok werkt sinds 2013 voor Elevation Events, dat in 2009 is opgericht door de broers Jasper en Joris Coenen en door de jaren heen is uitgegroeid tot een serieuze speler in de evenementenwereld. Soenda is het eerste merk dat door de broers in de markt werd gezet. “Van een eerste editie met duizend bezoekers bij Strand Oog in Al is dat uitgegroeid tot een festival in Ruigenhoekse Polder, dat zon 25.000 bezoekers trekt”, vertelt Nathan Kok. Door het jaar heen worden ook verschillende indoor-varianten van Soenda neergezet, waaronder nu dus in de Werkspoorkathedraal. Beeldmerk De locatie lijkt op het moment al helemaal klaar voor de dag van morgen. Met een DJ-platform aan de ene kant van de ruimte en daarvoor een langgerekte zaal, waarvan de vorm nog eens wordt benadrukt door de geometrische lijnen die zijn gecreëerd door de trusslijnen die vol hangen met licht en videopanelen. Het is tekenend voor het beeld dat lichtontwerper Lars Aarts graag creëert bij Soenda. Hij kende Nathan Kok al voor hij zijn eerste klus deed voor Elevation Events en is door de jaren heen verworden tot de vaste lichtontwerper voor de evenementen van Elevation. “In de eerste jaren heb ik, uiteraard in overleg met Jasper en Joris, een beeldmerk neergezet voor Soenda. Met veel rechte lijnen, gebruik van de ‘techno-kleuren’ rood, wit en blauw en een specifieke manier van omgaan met de lampen. Die stijl komt nu bij elke editie van Soenda weer terug”, legt hij uit. “Het gaat daarbij ook niet altijd om de grote aantallen. Ik heb liever wat minder lampen die wel allemaal super strak gefocust zijn dan dat ik honderden wapperende lampen heb, maar vervolgens geen tijd heb om er een mooie waaier mee te maken. Een gevalletje ‘less is more’, maar het moet wel degelijk indrukwekkend zijn.” Soenda-stijl Uiteraard was het de eerste jaren een kwestie van zoeken en aftasten, bevestigt het tweetal. “Maar we zijn superblij met hoe het heeft uitgepakt”, vertelt Nathan Kok. “Lars heeft een eigen stempel op het lichtontwerp weten te drukken, die perfect past bij wat ze voor ogen hadden met Soenda. Dat was in het begin echt vernieuwend, daar hebben we van buitenaf ook heel veel positieve reacties op gekregen.” Het is ontstaan in samenwerking met Jasper Coenen, een van de nauw betrokken eigenaren. “Lars en Jasper hebben een hele mooi chemie. Jasper heeft in het begin vaak nog wat vage ideeën die hij voor de voeten van Lars gooit en Lars snapt vervolgens precies welk beeld Jasper daarmee wil uitstralen. Elke keer komt daar die speciale Soenda-stijl vervolgens in terug, dat is mooi om te zien.” Vertrouwen Volgens Lars Aarts heeft het allemaal ook te maken met het vertrouwen dat hij inmiddels krijgt vanuit de organisatie. “Maar dat geldt eigenlijk voor de hele manier van werken hier”, reageert Nathan Kok daarop. “We werken bijvoorbeeld ook al heel lang met dezelfde leveranciers samen en we weten precies wat we aan elkaar hebben en wat we van elkaar verwachten. De lijnen zijn heel kort en we verliezen nooit tijd aan oeverloos overleg.” Aarts kan het beamen: “Dat vertrouwen in elkaar is belangrijk. Als ik een ontwerp heb, dan stuur ik het naar Nathan om het uit te vragen en weet ik dat ik mijn handen daar verder van af kan trekken, gewoon omdat ik weet dat het goedkomt. Andersom krijg ik in het creatieve proces met Jasper ook de vrijheid om sommige dingen gewoon maar te doen, omdat ook zij dan weten dat het uiteindelijk wel goed zit. Dat blijkt voor iedereen elke keer weer een hele fijne manier van werken.” Dak Ook nu zijn het vooral weer rechte lijnen die te zien zijn in het hoge dak van de Werkspoorkathedraal. Dat dak vergt overigens wel een eigen benadering. “Aan de kraanbanen aan de zijkanten kun je oneindig veel gewicht hangen, maar verder heb je weinig mogelijkheden in het dak. Het is voor ons elke keer weer een puzzel om alles constructief mogelijk te maken”, vertelt Lars Aarts. “Daar ben ik in het beginstadium al mee bezig. Ik ga niks tekenen waarvan we dan vervolgens maar zien hoe we het uiteindelijk ophangen. Dan zou ik mezelf alleen maar in de vingers snijden en moet ik zes keer iets ontwerpen voor het uitvoerbaar is. Ook Nathan en de leveranciers zouden daar niet blij van worden.” Ook Nathan Kok is aan het begin van het proces al in beeld. Niet aan de creatieve kant, maar om te kijken hoe de creatieve ideeën technisch mogelijk gemaakt kunnen worden, uiteraard met de beschikbare budgetten in het achterhoofd. “Dan moet ik weleens de kritische noot zijn en de creatieve jongens erop wijzen dat sommige dingen niet kunnen, of dat nou door de technische mogelijkheden of het budget komt”, bevestigt hij. Schakelen Groot voordeel is dat lichtontwerper Aarts op voorhand weet welke partijen als leverancier betrokken gaan zijn. “Ik weet welke lampen zij hebben en waar ze eventueel nog makkelijk aan kunnen komen. Dan ontwerp ik met die wetenschap in het achterhoofd”, vertelt hij. “Met leveranciers als Stagelight en Djem LED zijn de lijnen kort en kan ik altijd om input vragen. Even informeren of het voor hen handiger is om de schermen wat smaller of juist groter te maken, zodat we een mooiere resolutie kunnen overhouden. Zo schakelen we de hele tijd binnen die vaste club aan betrokkenen.” Kraanbanen De bouw voor deze indoor-editie van Soenda is op woensdag begonnen, toen de huisriggers de werkzaamheden aftrapten. “Zij zijn toen met vier man aan de slag gegaan”, vertelt Nathan Kok. “Daar liepen al twee man van Stagelight bij om de materialen te leveren die zij erin moesten knopen. Daarbij waren dan nog twee man van ons om de kraanbanen op hun plek te leggen. Die zijn zo sterk dat je er dertigduizend kilo in kan hangen op één punt. Dat is dus de enige plek waar we de PA in het dak kunnen krijgen zonder dat daar layhertorens voor moeten komen.” De kraanbanen op hun plek krijgen is wel een proces op zich: “Vroeger gingen die kraanbanen natuurlijk allemaal elektrisch, maar dat kan nu niet meer. Nu moet dat dus allemaal met de hand gebeuren, want ontzettend zwaar werk is. Het is een rotkarwei om die dingen te verplaatsen en daar zijn elke jaar twee man bijna een ochtend mee bezig. Dan is het hopen dat ze het jaar erop nog op dezelfde plek liggen, maar op de een of andere manier liggen ze altijd weer ergens anders”, vertelt Kok lachend. Stroom Ook qua elektriciteit heeft de locatie altijd een uitdaging in petto, vertelt Kok: “Er is genoeg stroom aanwezig, maar het is hier wel een uitdaging om alle stroom op de juiste plek te krijgen. Het is heel mooi aangelegd, waarmee je heel flexibel bent in het hele pand, maar wij hebben zo’n beetje alles op één plek nodig. We moeten het dus vanuit het hele pand ophalen en naar achteren brengen. Daarvoor hebben we dan een hele lange truss van voor naar achter lopen, waar alles overheen geleid wordt. Een flinke klus, die we ook al op woensdag geklaard hebben.” Lange dag Een dag later, twee dagen voor het evenement, begon vervolgens de echte bouw. “Dan is de rigging dus geregeld en heb je overal de juiste spanning liggen en het is een kwestie van alles ophangen”, legt Kok uit. “Daar maken we dan een hele lange dag van. Dan wordt van een uur of zes ’s ochtends tot ’s avonds laat in twee ploegen gewerkt. Op die manier kun je echt een grote slag maken. Toen ik hier vanochtend binnenkwam hing eigenlijk alles al.” Lars Aarts: “Het scheelt ook wel dat we dit nu voor het derde jaar op rij hier doen. Het eerste jaar moest je alles uitzoeken. Ook omdat we de enige danceproductie zijn die hier op jaarbasis binnen mag zijn. Nu weten we uiteraard wel wat we hier wel en niet kunnen doen.” Volgens het boekje De opbouw verloopt dus soepel, al zijn er volgens Kok altijd wel kleine dingetjes waar je tegenaan loopt op een monumentale plek als deze. “Zo hadden we op de achterwand elf LED-schermpjes bedacht, maar zijn dat er uiteindelijk negen geworden. De truss was keurig op de juiste plek ingetekend, maar er bleek hier toch een of ander uitsteeksel te zitten aan een zwaardere constructie die in het pand aanwezig is. Die constructie hadden we wel gezien op de tekeningen, maar zo’n uitsteeksel staat er niet op. Door de jaren heen is in zo’n fabriek natuurlijk van alles aangepast, maar dat is dus niet allemaal netjes gedocumenteerd. In zo’n geval moet je keuzes maken, maar dat zijn dan ook wel de spannendste dingen die we hier tegenkomen.” Verder loopt alles volgens het boekje en dat wil zeggen dat de planning klopte: “Bij een productie waarop zo snel wordt opgebouwd is dat uiteraard heel belangrijk. Eigenlijk heb ik zo een best saaie productie, maar dat is in dit geval gewoon een goed teken.” Locatie als decor Wat opvalt is dat er eigenlijk niet met een decor gewerkt wordt bij Soenda Indoor. Dat heeft alles te maken met de fraaie locatie die de Werkspoorkathedraal is, legt Lars Aarts uit: “Daar willen we zoveel mogelijk van laten zien. Voor mij is dit op jaarbasis de mooiste plek waar ik kom. Je voelt hier de geschiedenis en ruikt bij wijze van spreken nog de treinen die hier vroeger de loods uitreden. Zo’n locatie moet je laten spreken. Er hangen wel wat doeken uit akoestisch oogpunt, maar verder gebruiken we de locatie echt als decor. We hebben een setting gevonden waarbij we zo weinig mogelijk van het gebouw aan het zicht onttrekken, maar wel het maximale effect hebben van de doeken die er hangen.” Geluid Zo dicht bij de bewoonde wereld is de akoestiek tijdens een evenement als Soenda sowieso wel ‘een dingetje’. En dan met name ook het geluid naar buiten toe. “Dat is de reden dat we gekozen hebben om te werken met het GSL-geluidssysteem van d&b Audiotechnik”, vertelt Kok. “Daarmee kun je het geluid aan de voorkant op een fantastische manier sturen en heb je aan de achterkant nauwelijks geluid. De werking daarvan verbaast me elke keer weer. Achter het podium kun je dan gewoon op een normale manier met elkaar praten, terwijl je voor het podium zo’n beetje wordt weggeblazen.” Magische momenten Nu de opbouw van Soenda ten einde loopt, zit de voorbereiding er voor Nathan Kok ook voor het grootste deel op. “We gaan wel nog even een stresstest doen om te zien of de stroomverdeling helemaal klopt en gaan ook nog wel wat extra geluidsmetingen doen wanneer het geluid helemaal is ingeregeld en getest. Verder kan ik ontspannen naar morgen toeleven.” Lars Aarts heeft nog een drukker programma, geeft hij aan: “Wij gaan straks beginnen met het stellen van alle lampen en het programmeerwerk dat daar bij komt kijken. Daar zijn we de hele avond nog wel zoet mee. Ook ga ik nog even precies timen wanneer het in de avond donker wordt, aangezien ik daar morgen dan ook rekening mee houdt. Als het licht nog binnenvalt door de ramen, wil je niet al je lampen als prijsgeven aan het publiek. Dat bouw je op. Als dan de schemering in gaat vallen, dan krijg je echt die magische momenten waarop de hele sfeer en setting in elkaar overlopen. Dat zijn voor mij ook de mooiste momenten tijdens een productie als deze.” Overgang Ook Nathan Kok kijkt al uit naar de dag van morgen, geeft hij aan: “Ik vind het heerlijk als die zaal straks vol staat, Lars zijn ding aan het doen is, het geluid goed klinkt en al die mensen uit hun dak gaan. Morgen ben ik toevallig een keer geen veiligheidscoördinator, dus ik zal ook tijd hebben om rond te kijken, een keer bij de Front of House binnen te lopen en alles goed mee te krijgen. Dat is ook weleens fijn. Net zoals ik het fijn vind als de laatste bezoekers morgen na afloop weer weg zijn, ik hier weer binnenkom en iedereen van ons daar dan staat na te genieten met een biertje in zijn hand. Dan weet je dat het allemaal weer gelukt is. Het gekke is dat ik hier daarna niet meer kom. Zondag wordt door een andere groep afgebouwd en maandag is dan in principe weer een kantoordag. Die overgang blijft bijzonder…”
|