Column Willem Westermann: Regeldruk

Als brancheorganisatie krijgen wij dagelijks signalen van ondernemers in de evenementenwereld die te vaak vastlopen in een web van regels, vergunningen en bureaucratische verplichtingen. De wil om iets moois, cultureels of verbindends te organiseren is groot maar de drempels worden almaar hoger. De regeldruk in onze sector wordt inmiddels niet meer ervaren als een waarborg voor veiligheid of kwaliteit, maar als een rem op initiatief en innovatie.

Wat vooral opvalt, is de toegenomen complexiteit van vergunningstrajecten. Waar voorheen een evenementenvergunning in een redelijk overzichtelijk proces kon worden aangevraagd, zijn organisatoren nu vaak maanden bezig met het aanleveren van tientallen documenten, plattegronden, draaiboeken en risicoanalyses. Elke gemeente hanteert bovendien eigen procedures, waardoor landelijke organisatoren telkens het wiel opnieuw moeten uitvinden. Dit gebrek aan uniformiteit maakt het organiseren van evenementen niet alleen tijdrovend, maar ook onzeker en frustrerend.

Ook de wirwar aan regels rondom geluidsoverlast, duurzaamheid, crowd management, mobiliteit en veiligheid stapelt zich op. Natuurlijk zijn regels nodig. Niemand wil onveilige situaties of overlast, maar we zien dat de balans zoek is. Veel gemeenten en andere overheden lijken zich vaker in te dekken met extra voorwaarden, uit angst voor klachten of aansprakelijkheid. Dat leidt ertoe dat organisatoren zich eerder projectmanagers of juristen voelen dan creatieve makers.

Pijnlijk zijn de kosten die gepaard gaan met deze regeldruk. Naast de directe leges voor vergunningen, moeten organisatoren steeds vaker externe bureaus inschakelen om aan alle eisen te voldoen. Kleine en middelgrote evenementen vaak juist de broedplaatsen van culturele vernieuwing dreigen hierdoor uit het straatbeeld te verdwijnen. Het risico is groot dat alleen nog grote commerciële partijen het zich kunnen veroorloven om überhaupt iets te organiseren.

Wij pleiten als brancheorganisatie niet voor een regelvrije zone. Wel vragen we om proportionaliteit, duidelijke landelijke richtlijnen en vooral vertrouwen in de professionals in onze sector. Laat de energie van organisatoren weer gaan naar het maken van bijzondere belevenissen, niet naar het invullen van Excel-sheets en het doorploegen van beleidsdocumenten.

Nederland was met het vorig kabinet nog niet ver; maar een groep ministers hadden we wel zo ver dat ze de regeldruk extra wilden gaan aanpakken. Elk half jaar vijf gevallen oplossen en wegwerken. Ik weet niet of het nog gaat lukken, maar eigenlijk moet dat kunnen: waar het te onlogisch is om door te gaan op de ingeslagen wegen moet je bijsturen. Dus nu weg met dubbele natuurrapporten over hetzelfde terrein, weg met dubbele beveiligingspassen voor de bevoegdheid van dezelfde persoon en weg met het maken van lijsten en evaluaties als daar niets mee gebeurt. En dan volgend half jaar weer zo'n lijstje aanpakken.

De Nederlandse evenementenbranche behoort tot de beste van de wereld. Laten we dat koesteren en niet verstikken met regels die hun doel voorbijschieten. Creativiteit floreert bij ruimte niet bij bureaucratie.

Willem Westermann
Vereniging van Evenementenmakers
www.vvem.nl