Als er in Nederland íemand is die de officieuze titel 'festivalgoeroe' verdient, dan is het Jan Smeets wel. De Limburger ademt Pinkpop en door zijn aderen stroomt festivalbloed: "Het is een uit de hand gelopen hobby, die nog altijd voortduurt." Teun van Thiel

We bezoeken Jan Smeets bij Buro Pinkpop, in Geleen. In het pand van het 'Pinkpopbedrijf' is een expositie te zien over de historie van het beroemdste festival van Nederland, maar feitelijk is het kantoor van Smeets wat Pinkpophistorie betreft ook al museumwaardig. Alle festivalposters van ruim vier decennia Pinkpop hangen er keurig op een rij en er is zelfs een affiche te zien van het allereerste concert dat Smeets ooit organiseerde. Op 29 november 1969 konden muziekliefhebbers namelijk voor 1,25 gulden (!) naar een optreden van Peter en de Rockets, in het parochiehuis in het Limburgse plaatsje Grevenbricht.

Alle tijden

Veiligheid was ook toen al een issue, al was het in wat andere mate dan tegenwoordig bij een festival als Pinkpop het geval is, zo haalt Smeets herinneringen op: "In dat dorp was een klein motorclubje en die leden wilden toch wel even komen kijken wat daar allemaal gebeurde. In een kranteninterview had ik namelijk de vraag gekregen waarom ik het in Grevenbricht organiseerde, waarop ik antwoordde dat ik dat deed omdat daar de mooiste meisjes woonden. Omdat dus ook wat 'ruigere' bezoekers zouden komen, bedacht ik me dat we iets moesten doen op veiligheidsgebied. Nou stelde dat nog niet zo gek veel voor, maar ik verzamelde in ieder geval mijn familie om me heen. Mijn vader aan de kassa, moeder bij de garderobe en een oom bij de toiletten. Ik omringde me met familie in de hoop dat ik het daarmee goed afgedekt had en de veiligheid gegarandeerd was. Er is uiteindelijk niks gebeurd, maar het geeft wel aan dat veiligheid een item van alle tijden is."

Schade en schande

Het grote verschil tussen toen en nu zit 'm volgens Smeets in het feit dat alles je nu vooraf wordt opgedragen vanuit de verschillende overheden. "Als ik tegenwoordig iets in de Rodahal zou organiseren, dan moeten er buiten de hal ook verkeersgeleiders zijn die de auto's in goede banen leiden. Vroeger zou je zeggen 'dat is mijn zorg niet, dan moeten die mensen maar een parkeerplaats zoeken', maar zo werkt het niet meer. Jaren geleden had je ook niemand in de zaal die moest kijken of er ergens stiekem gerookt werd. Als je nu bijvoorbeeld Ziggo Dome huurt, dan heb je de verplichting om dat hele roken te organiseren. Je had vroeger ook nog geen bandjes om te zeggen wie waar wel en niet mocht komen. Het is in de loop der jaren ongelooflijk veranderd, maar veel dingen deden wij al voordat ze ons opgelegd werden. Door schade en schande word je wijs, daardoor ga je dingen regelen."

Overheid

Wat dat betreft heeft Smeets de evenementenbranche door de jaren heen zien ontstaan. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij mede aan de wieg heeft gestaan van het feit dat de branche er nu überhaupt is. "Ja, maar ik niet alleen hè", zegt hij. "Wij waren in 1970 namelijk niet de enige, in datzelfde jaar vond bijvoorbeeld ook het Holland Pop Festival in Kralingen plaats. Toen wij daar gingen kijken verbaasden we ons onvoorstelbaar over het feit dat daar al hekken stonden en dat er security bij stond." Het zijn allemaal zaken die de festivalpioniers in die tijd zelf hebben moeten ontdekken, simpelweg omdat het er nog niet was. Smeets: "Je deed het om jezelf veiliger te voelen en om de overheid, waar je toch mee om de tafel moest, duidelijk te maken dat je de zaakjes goed geregeld had. Tegenwoordig is de overheid in mijn ogen overigens een beetje aan het doordraaien, echt overal zijn regeltjes voor. Soms zou je denken dat ze beter geen vergunning kunnen afgeven, zodat alles waar ze zo bang voor zijn in ieder geval niet zal gebeuren, maar dan krijgen we wel een erg saaie maatschappij."

Beste partijen

Smeets vindt ook dat de betreffende ambtenaren te weinig gaan kijken op festivalterreinen. "In plaats van drie keer naar de opera, kun je volgens mij beter één keer naar een popfestival gaan als je met cultuur bezig bent. Dan weet je tenminste wat er aan de hand is. Bovendien moet je dan de drie volle dagen gaan, zodat je een paar elementen van zo'n festival kunt bekijken. De veiligheid, maar ook hoe in een Rode Kruispost wordt omgegaan met drank- en drugsproblemen. Pas dan kun je echt een beeld vormen." Wat vergunningen betreft is het hetzelfde, aldus Smeets: "Heb je het over podia, dan wordt daarbij vooral over de in te leveren bouwboeken gesproken, maar er is geen ambtenaar die daar verstand van heeft. Ze hebben dan niemand in huis die weet te vertellen wat de draagkracht van een tentdak moet zijn. Die waardes kunnen dan wel op papier staan, maar wie zegt dat het dan in werkelijkheid zo is? Wij hebben daarom van begin af aan gezegd dat we alleen met de allerbeste partijen willen werken. Zo hebben we met Stageco de in mijn ogen beste podiumbouwer van de wereld. Er zijn vaak genoeg partijen die een offerte uitbrengen en die veel goedkoper zijn, maar we blijven bij Stageco. Het is al die jaren goed gegaan, ik klop het meteen even af, dus waarom zou ik dan nu een winnend team gaan veranderen? Natuurlijk hangt er een prijskaartje aan, maar ik weet dan wel dat het goed is."

Brutaal

Smeets heeft zo'n beetje elk serieus Europees festival bezocht en geeft zijn ogen altijd en overal goed de kost. "Zo zie je dat elk festival dingen weer anders aanpakt. Zelf wil ik bijvoorbeeld nooit meer dan 60 à 70 duizend bezoekers op Pinkpop hebben. Meer moet je niet willen, omdat het dan niet meer beheersbaar is. Toen ik voor de allereerste keer op Glastonbury was, waar 140.000 mensen rondlopen, ben ik écht geschrokken. Dat is gewoon gevaarlijk. De vraag is dan waarom daar een vergunning voor verleend wordt. Het is daar in mijn ogen ook niet goed georganiseerd, maar de mensen in Engeland interesseert dat blijkbaar niet. Nou moet ik wel zeggen dat 140.000 Engelsen zich heel anders gedragen dan 140.000 Nederlanders. Ze zijn van oudsher anders opgevoed en gaan nog in de rij staan, terwijl we ons hier bij een biertent een weg naar voren beuken. Wat dat betreft zijn we hier in Nederland zo'n beetje het brutaalste land ter wereld, ongekend."

McDonald's-principe

Volgens Smeets is het daarom van belang om op je festival een stukje samenleving te creëren, waarin je wel bepaalde principes met elkaar afspreekt, maar die wel zo is als hoe de maatschappij er uit zou moeten zien. "Mensen moeten hier kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Ze moeten genieten en goed zijn voor elkaar. Misschien is het overigens wel weer heel anders als ze het Pinkpopterrein verlaten en weer met zijn allen de trein in stormen, maar dat weet ik natuurlijk niet." Smeets is blij te kunnen constateren dat Pinkpop nog nooit met echt grote incidenten te maken heeft gekregen. "We hebben nog nooit ernstig gewonden of doden te betreuren gehad. Ook dat moet je afkloppen hoor, want door omstandigheden kan er altijd iets gebeuren. Iemand die uit liefdesverdriet uit een toren springt, het zal je maar overkomen. Wij proberen in ieder geval alle veiligheidsmensen en andere werknemers het McDonald's-principe mee te geven. 'Are you happy? Have a nice day!'. Wie goed doet, goed ontmoet. De mensen moeten een fijn gevoel meekrijgen."

Smeets is bijna vijf decennia bezig en heeft derhalve veel zien veranderen. Stond er vroeger alleen een ingezonden brief in de krant als iemand ontevreden was, tegenwoordig gaan berichten via Twitter en Facebook een geheel eigen leven leiden. Het vervelendst vindt Smeets het nog dat je jezelf er niet tegen kunt wapenen, omdat het gewoon niet bij te houden is. Op de vraag of het er door de jaren heen minder leuk op is geworden, reageert hij: "Nou, laten we zeggen dat het er moeilijker op geworden is. Eerlijk gezegd vind ik het soms niet behaaglijk meer, al ligt dat ook aan mezelf. Ik ben stiekem natuurlijk ook gewoon nieuwsgierig naar wat mensen zeggen. Dan ga je toch kijken en dan gaat het je irriteren. Het lukt me vervolgens wel om er niet op te gaan reageren, want als je dat gaat doen dan is het einde zoek."

Bindende factor

De liefde voor muziek is groot bij Smeets en die liefde is dan ook nog altijd één van de grote drijfveren, net als het 'bieden van een leuke tijd' aan de bezoekers: "Als ik de balans opmaak, dan ben ik natuurlijk ook gewoon blij dat zoveel mensen altijd een kaartje gekocht hebben. Het organiseren van Pinkpop kost heel veel geld en dat moet wel opgebracht worden. Wij moeten het wat dat betreft echt hebben van wat de bezoekers besteden aan eten en drinken, want de entree baseer ik bijna alleen op de kosten van de productie en het programma, minus de opbrengsten van sponsoring. Als je zo bezig bent, dan is het altijd de vraag?.is het de liefde voor muziek, of is het ook gewoon business?" Toch kan het niet alleen business zijn, want als het dat alleen zou zijn, dan is er niemand die het in de evenementenwereld zo lang vol zou houden, weet Smeets ook: "Nee, je moet het leuk vinden en dat is ook het probleem. Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby die nog altijd voortduurt. Als ik iets leuks hoor op de radio, dan sta ik al op scherp. Vorig jaar hoorde ik voor het eerst Passenger. Dan denk ik, Jezus?wie is dat? Ik bemoei met niet zoveel met de programmering, maar soms probeer ik er nog wel eens iets doorheen te drukken. Dan sta ik vervolgens ook voor dat podium te genieten. Zo'n typische stem, zo veel mensen die het leuk vinden?.mooi hoor." Smeets neemt tijdens Pinkpop sowieso altijd de tijd om optredens te bekijken. "Of eigenlijk kijk ik dan vooral naar hoe de mensen reageren. Dat zijn de momenten waar je het voor doet. Dan zit ik op een bankje te kijken hoe mensen genieten van een bakje friet en een biertje. Dat doet me goed. Nogmaals, we creëren op dat moment een maatschappij die er eigenlijk elke dag zo uit zou moeten zien. Heel vreedzaam, met de popmuziek als bindende factor."

Fikse prijs

Door de jaren heen hebben meer dan twee miljoen unieke betalende bezoekers Pinkpop bezocht, waarbij het festival 23 keer volledig uitverkocht was. Tijdens de eerste editie konden bezoekers voor een rijksdaalder naar binnen en kende Pinkpop een budget van tienduizend gulden. Het is nauwelijks meer voor te stellen in een tijd waarin miljoenenbedragen worden gevraagd (en betaald) voor een goed programma. "Voor een sterk programma betaal je inderdaad een fikse prijs", beaamt Smeets. "We zijn van 1 miljoen naar 4 miljoen euro gegaan voor het programma en het zou me niks verbazen als we nu naar de 5 miljoen moeten gaan. De grens van 1 miljoen euro voor één act hebben we al een paar keer overschreden en het moment van 2 miljoen zit er aan te komen. Dat kun je niet tegenhouden. Natuurlijk kun je nee zeggen, maar daar heb je jezelf mee. Dat miljoen, daar moet je 20.000 bezoekers voor hebben, maar dat aantal bezoekers brengen zulke bands ook op. Op die manier betaalt het zich ook weer terug."

Goed gevoel

Als Smeets rondkijkt in zijn kantoor, alle Pinkpopposters nog eens naloopt en zijn herinneringen de vrije loop laat gaan, dan is trots het gevoel dat overheerst. "Dat geeft wel een goed gevoel, ja", geeft hij aan. "Tien jaar geleden heb ik een open hartoperatie ondergaan, een ingreep die behoorlijk risicovol was. Er hingen hier toen nog wat minder posters, maar toen ik hier rondkeek heb ik toch tegen mezelf gezegd: 'je hebt in ieder geval al een mooi leven achter de rug en als dit het was, dan heb je mooie jaren gehad'. Nou, de operatie verliep goed, ik heb er inmiddels al tien jaar bij gekregen en als het aan mij ligt, dan gaan we nog wel even door. Je weet het natuurlijk nooit, ik kan morgen ook tegen een boom aanrijden." Smeets is gek van geschiedenis en probeert de dingen altijd in het juiste perspectief te zien. "Ik ben nu 69. Honderd jaar geleden werden mensen niet ouder dan 65, dus ook dat punt ben ik al een tijdje gepasseerd", geeft hij aan. Wie de historie van Pinkpop bekijkt, kan bovendien niet anders dan concluderen dat Smeets zelf ook voor een mooi stuk geschiedenis gezorgd heeft. Smeets lachend: "Ja, dat is waar, maar dat laat ik eigenlijk liever andere mensen zeggen."

Foto: Olivier Fourniguet

"Tegenwoordig is de overheid in mijn ogen een beetje aan het doordraaien"

Foto: Oscar Anjewierden

Foto: 3POOT - Buro Pinkpop

Foto: Sascha Teschner

Foto: Rene Keijzer

"Iemand die uit liefdesverdriet uit een toren springt, het zal je maar overkomen"

Lochem, herfst 1967. Er hangt wat in de lucht. Er broeit een vreemd soort spanning in de Westerse samenleving. Zo ook in huize Carlier in het mooie Achterhoekse Lochem, waar Joost en zijn broers Laurens en Paulus op een herfstachtige zondagmiddag aan de keukentafel, onder het genot van een flesje bier, een plan beramen voor een nieuw soort evenement dat in het teken staat van deze nieuwe tijd. Het Lochem Festival is geboren.

Het begin

"Onze ouders zagen het helemaal niet zitten, maar onze zusjes vonden het prachtig", blikt Carlier terug. De zusjes bleken niet de enigen te zijn die het een prachtig initiatief vonden. 5000 bezoekers, vier keer zo veel als de prognose, deden dit unieke evenement in het openluchttheater van Lochem aan. Carlier, toen 18 jaar, zette zijn eerste passen in de wereld van evenementen. "Ik heb de evenementenbranche vanaf het begin zien uitgroeien tot een volwaardige industrie. In 1968 was er helemaal niets. We moesten alles zelf regelen. We konden niets huren. Als je ziet wat er tegenwoordig allemaal te huur is, zou je bijna zeggen dat het niets voorstelt om een evenement te organiseren. Maar er was dus echt helemaal niets. Dat was ook de reden dat je alles zelf moest uitvinden en dus ook betrokken was bij alles wat ook maar zijdelings met deze industrie te maken had. Er wás namelijk nog geen evenementenindustrie."

Het festival in Lochem munt, zeker in het begin, niet uit in professionaliteit, maar was vooral in sfeer en tijdgeest vooruitstrevend. De organisatie huisde veelal in een tentenkamp en organiseerde ook een aantal losse concerten. Carlier: "In het begin organiseerden we het festival vanuit een impuls en behoefte. Pas toen we jaren later met Mojo gingen samenwerken voor de concerten in Nijmegen, kwam voor ons het omslagpunt naar een écht professionele aanpak. De twintig jaar ervoor waren eigenlijk gewoon gefreak. De regietoren bouwden we bijvoorbeeld van houten palen uit het bos. Er waren geen materialen te huur die aan onze behoeften voldeden. En als ze er al waren, werden ze niet aan ons verhuurd. Op een gegeven moment is Herman Schueremans als Belgisch concertorganisator en eigenaar van het latere Stageco met een podium aan de gang gegaan. En na vijftien jaar belde hij me op met de mededeling dat hij een podium voor me had. Dat was natuurlijk veel beter dan de constructie met houten palen die we gebruikten. In die periode ontstonden bedrijven die dit soort werk op een professionele manier konden aanpakken."

Na 20 jaar aanmodderen, vindt Carlier het genoeg geweest en gaat hij een samenwerking aan met Mojo. Carlier heeft ervaring met het organiseren van evenementen, terwijl Mojo goede relaties met artiesten heeft. "Het was voor ons prettig om niet meer met de artiesten bezig te zijn. Als je eens per jaar een festival of concert organiseert, krijg je geen contact met de artiesten. Je bent niet belangrijk genoeg. We hadden vanuit het verleden ook de ervaring dat artiesten soms gewoon niet kwamen. Bij een promotor, die over een periode van vele jaren meerdere shows voor artiesten boekt, doen ze zoiets natuurlijk niet."

Het Goffertpark leent zich perfect voor grootschalige concerten. Carlier: "Het is een prachtig park en de gemeente Nijmegen ontvangt de grote concerten altijd met open armen." Halverwege de jaren '80 gaat Carlier verder met het organiseren van megaconcerten in het Goffertpark en zet hij tegelijkertijd het Lowlands-festival in Biddinghuizen op poten, dat voor hem het Lochem Festival zou moeten vervangen.

Eerste stap richting Lowlands

Ergens in 1988 zet Carlier voor het eerst een plan voor een kampeerfestival met verschillende culturele onderdelen op papier. De beoogde locatie voor het evenement is in eerste instantie Nijmegen, in en rond het Goffertpark. Dit terrein, inclusief campingterrein, biedt echter de mogelijkheid om maximaal 30.000 bezoekers te huisvesten. Dit is een probleem voor Carlier, aangezien hij met zijn plannen ongeveer het dubbele aantal bezoekers voor ogen heeft. In 1992 loopt Carlier tijdens zijn werkzaamheden met LOC7000 tegen een veel groter en dus geschikter evenemententerrein aan. Dit terrein, in de polderomgeving van Dronten, is speciaal aangelegd voor de 18e Wereldjamboree, die in 1995 duizenden scoutingliefhebbers naar Nederland trekt. Binnen enkele dagen wordt het plan voor het nu alom bekende kampeerfestival in samenwerking met Mojo Concerts opgesteld. Mojo draagt zorg voor de programmering en LOC7000 neemt het concept, de vergunningen en de opbouw van het festival voor haar rekening. Een joint venture die tot op de dag van vandaag de basis is waarop het Lowlands Festival drijft.

Carlier: "Er waren destijds al wat meerdaagse festivals, maar die waren erg hippieachtig met weinig tot geen voorzieningen. Met het organiseren van Lowlands wilden we een nieuwe standaard neerzetten. Douches en toiletten, verbeterde horeca, bijna alles moest beter. Nu weet men niet beter, maar wij hebben die standaard toen neergezet. Dat was destijds toch wel bijzonder. En wat leuk was om te zien, is dat andere evenementen niet achter konden blijven. Zij moesten die standaard ook volgen. In Nederland was de standaard in die jaren zoveel hoger dan bij evenementen in de rest van de wereld, omdat niemand achterbleef. Ik merkte dat we in de evenementenbranche in Nederland en België met iets bijzonders bezig waren. Toen hadden we toe moeten slaan om onze landen als productiewalhalla van de wereld neer te zetten. Dat is niet echt gebeurd. Stageco in België heeft het goed aangepakt en voor Mojo Barriers geldt hetzelfde verhaal. Maar de meesten hebben toch de boot gemist en dat is jammer."

De eerste jaren van Lowlands zijn zwaar en vergen veel bloed, zweet en tranen bij zowel Joost Carlier en John Mulder (destijds productiemanager en later directeur van Mojo Concerts) als bij personeel, familie en vrienden. Samen trekken de heren de eerste 15 jaar de Lowlands-kar. Het festival groeit in de loop der jaren uit tot een festival van wereldformaat. Anno 2013 is het festival nog steeds immens populair en trekt het nog ieder jaar meer dan 65.000 bezoekers uit binnen- en buitenland naar de polder.

Carlier ziet de toekomst van meerdaagse festivals hoopvol in. "Er zijn nu al meer meerdaagse festivals dan, pak 'm beet, 20 jaar geleden, maar er komt weer een nieuwe lading aan. De markt van meerdaagse evenementen is nog lang niet verzadigd, daar komt nog een waanzinnige boost." En op de vraag of dat te maken heeft met het enorm brede muziekaanbod: "Het is niet alléén het muziekaanbod", vertelt Carlier. "Een muziekevenement dat zich alleen richt op popmuziek, heeft geen bestaansrecht. En je hoeft geen profeet te zijn om in te zien dat de grote popconcerten er over tien jaar niet meer zijn. En dat geldt dan ook voor bedrijven die zich op popmuziek richten. Maar wat je bij nieuwe(re) evenementen ziet, is dat muziek nog wel belangrijk is, maar dat het ook draait om zaken als beleving en sfeer. Dat hebben bijvoorbeeld die jongens van de Zwarte Cross heel goed ingezien."

Innovatie

Innovatie gold voor Carlier als de belangrijkste pijler van zijn bedrijf. Vandaar dat veel uitvindingen en concepten bij LOC7000 het licht zagen. Carlier zelf stond als initiatiefnemer aan de basis van een geleidelijke stroom nieuwe producten en Ronny Hooch Antink, de huidige directeur van LOC7000, hielp hem daarbij. De bekendste innovatie van Carlier zijn zonder twijfel de in het oog springende plaskruizen, om de overlast van het wildplassen tegen te gaan. Die werden verkocht onder de naam Kros-Units. Eigenlijk alleen gemaakt voor eigen evenementen, maar al spoedig gingen ze de hele wereld over. Carlier had één onrustige nacht nodig om tot het basisontwerp te komen. "In de jaren '90 had je alleen Dixis en daar kon maar één persoon tegelijk in. De plaskruizen hebben hetzelfde oppervlak als een Dixi, maar kunnen vier man herbergen. Tijdens Monsters Of Rock 1991 in het Goffertpark hebben we ze voor het eerst gebruikt. Mede door het enthousiasme van sommige tourmanagers, zijn de plaskruizen de hele wereld over gegaan."

Twintig jaar later is Carlier van mening dat er nog steeds veel valt te innoveren. "Als je nu iets bedenkt, moet je het meteen wereldwijd aanpakken. Niet alleen voor je eigen evenementen en niet alleen voor de Nederlandse markt. Wereldwijd!" Met de ervaring en kennis die Carlier nu heeft, had hij het jaren geleden aan willen pakken. "Die plaskruizen hebben we alleen voor onszelf laten maken en toen bleek het ineens internationaal een succes te zijn. Maar het was ook wel een beetje toeval hoor. Wij konden ons eigen product op onze eigen locatie gebruiken. Dan is de innovator de organisator en dat is natuurlijk een groot voordeel. Maar wat echt geholpen heeft, is dat de manager van een van die bands tegen andere organisaties heeft verteld hoe handig die plaskruizen zijn. Toen konden ze ineens naar Nieuw-Zeeland."

Wat kunnen we in de nabije toekomst verwachten in de evenementenbranche? Carlier is met zijn jarenlange kennis en ervaring natuurlijk de uitgelezen persoon om hier zijn licht op te laten schijnen. "Experience of beleving wordt eigenlijk te vaak en soms ook verkeerd gebruikt. Maar het is wel iets wat een tijdje geleden is ingezet en wat doorgaat. De Zwarte Cross doet dat goed. Een breed en gevarieerd aanbod voor een in eerste instantie beperkte doelgroep die later uitgroeit tot een mainstream doelgroep. Evenementen die zich alleen op de popmuziek richten, zijn er over tien jaar echt niet meer. Het gaat om veel meer dan muziek. De sfeer moet goed zijn, je wilt je goed voelen, seks hebben, mensen ontmoeten. De behoefte aan de meeste van die dingen heb je op een popconcert niet. Daar is de tijd gewoon te kort voor. Hoe meer men social media gebruikt, hoe groter de behoefte wordt om elkaar écht te zien. En op een festival als Lowlands ben je blij als je even zonder social media kunt. Dan is het geweldig om stomdronken over een camping te zwalken niet wetende waar je uitkomt of waar je tent staat. Even weg uit de werkelijkheid."

Kunnen we in de toekomst nog iets moois van de hand van Carlier verwachten? "Nee. Verwacht van mij niet teveel meer. Het enige wat ik misschien nou zou willen, is iets in de leasure-industrie. Misschien een park of zoiets. Maar dan wel nieuw, niet iets wat op Disney is georiënteerd. Iets voor dagjesmensen. Over zoiets denk ik nog wel eens na. De Floriade zou zich daar goed voor lenen, want het gebeurt daar nog niet op de goede manier. Je hebt een paar maanden een vaste situatie waar men heen kan om iets innovatiefs te beleven. Maar in de gewone evenementenbranche zul je me niet meer vinden."

De man achter de schermen; dat is de juiste omschrijving voor Joost Carlier. De nuchtere Achterhoeker is in 1968 begonnen met het Lochem Festival, het eerste openlucht popfestival van Nederland, stond aan de wieg van het Lowlands Festival en was nauw betrokken bij evenementen als de Grote Prijs van Nederland, Rockin' Park, Arrow Classic Rock Festival en de diverse megaconcerten in het Goffertpark in Nijmegen. AV & Entertainment Magazine bezocht het Nijmeegse park met Carlier voor een 'trip down memory lane'. Lars van Bergen Joost Franken

In den beginne?

De eerste editie van het Lochem Festival bleek achteraf goed getimed. Acts als The Clash, The Kinks, Freddy King, Flying Burrito Brothers, Fairport Convention deden tienduizenden mensen naar een zandkuil in Lochem trekken.

- Mei 1968 1e editie Lochem Festival

- Aug. 1968 1e editie Woodstock Festival USA

- Juli 1969 Kralingen Festival Rotterdam

- Juni 1970 1e editie Pinkpop

LOC7000 facts

Na de eerste successen en ervaringen van het Lochem Festival, start Carlier het bedrijf LOC7000, een evenementenbureau dat actief is in het organiseren en produceren van grote concerten en festivals. In samenwerking met Mojo Concerts heeft LOC7000 er in de loop der jaren onder andere voor gezorgd dat grote namen als Pink Floyd, Paul Simon, David Bowie, The Rolling Stones, AC/DC, Radiohead, Coldplay en vele anderen in het prachtige Goffertpark optraden en dat Nederland het Camping Flight To Lowlands Paradise festival op de agenda heeft staan.

Gestart vanuit de huiskamer van Carlier is LOC7000 in meer dan 30 jaar tijd uitgegroeid tot een gevestigde naam in de evenementenbranche, met een jaaromzet van meer dan 30 miljoen euro en meer dan 50 vaste werknemers en zo'n 1000 seizoensgebonden krachten. LOC7000, een specialist in de evenementenwereld kent als evenementen- en servicebedrijf tegenwoordig drie divisies: evenementenproductie, evenementenhoreca en betaalsystemen op evenementen.

Met nauwelijks evenementen in Nederland waar LOC7000 niet op de één of andere manier bij betrokken is, is het bedrijf niet meer weg te denken uit de hedendaagse evenementenwereld.

Een kleine greep uit de jaren dat Joost Carlier betrokken was: Rockin' Park, Monsters of Rock, Pink Floyd, Paul Simon, The Rolling Stones, AC/DC, Radiohead, Coldplay (allen in het Goffertpark in Nijmegen), Drum Rhythm Festival in Amsterdam, Lowlands Festival, North Sea Jazz Festival, Sail 2005, Normaal Supertenttour door Nederland, Arrow Classic Rock Festival, Oerkracht Festival, TT Festival, Dunya, ID&T concerten en alle concertactiviteiten in het GelreDome.

In 2010 verkoopt Carlier het bedrijf via een management buy-out. Ronny Hooch Antink wordt dan de nieuwe man. Joost is tot op heden als adviseur aan het bedrijf verbonden.

Naam gekocht

De naam 'A Camping Flight to Lowlands Paradise' wordt gekocht van de Utrechtse kunstschilder Bunk Bessels, die in de Margriethal van de Jaarbeurs in Utrecht in november 1967 en 1968 een evenement met een vergelijkbare naam organiseerde.

Abonnee Aanbieding 2014

Ontvang nu ruim 35% korting op het reguliere

abonneetarief: u betaalt slechts e25,- ipv e39,-

U ontvangt naast vakinformatie vele voordelen. Abonneer u nu op

het vakblad AV&Entertainment Magazine.

Abonnee voordelen:

- 6 maal per jaar uw eigen vakblad op de deurmat

- Actueel nieuws op www.av-entertainment.nl

- 10 maal per jaar uw eigen digitale AV&Entertainment Magazine nieuwsbrief

- Extra korting op lezersaanbiedingen in uw vakblad

- Gratis bedrijfsgegevens vermelding in bedrijvengids op www.av-entertainment.nl

- Een korting van e100 op een uitgebreide vermelding in de bedrijvengids; abonnees betalen e125 voor een heel jaar ipv e225

- AV&Entertainment Magazine abonnees ontvangen ook 15% abonneekorting op andere tijdschriften van de uitgeverij van Van Munster Media Groep (www.vanmunstermedia.nl): Porsche Scene Live, Great British Cars, Bodylife Benelux, Meeting Magazine, Office Magazine, Rivierenland Business, Vallei Business, Oost-Gelderland Business, Noord Limburg Business

Indien u geïnteresseerd bent in een van deze uitgaven, kunt u dit vermelden op

bijgevoegde antwoordkaart of bel direct onze klantenservice: 024-373 8505

(elke werkdag bereikbaar tussen 9.00 uur en 12.00 uur).

U kunt u ook abonneren op AV&Entertainment Magazine via de website: www.av-entertainment.nl

Jaargang 10 | nummer 1 | maart 2014

www.av-entertainment.nl

Een uitgave van

MVM Producties bv

Postbus 6684 | 6503 GD Nijmegen,

Kerkenbos 12-26c | 6546 BE Nijmegen

T: 024 - 3 738 505 | F: 024 - 3 730 933

Uitgever

Michael van Munster

Hoofdredactie

Teun van Thiel

teun@av-entertainment.nl

Redactiemedewerkers

Arnout van der Hoek, Lucas Vroemen,

Loet van Bergen, Ulco Schuurmans

Email: info@av-entertainment.nl

coverfoto

Chris Saunders, Ogle Hog

Vormgeving

Joost Franken, Jan-Willem Bouwman

Media-Advies Van Munster Media B.V.

René Janssen T: 024-373 8055

E: rene@av-entertainment.nl

Noah Regouin

T: 024-373 4467,

E: noah@av-entertainment.nl

Voor advertentietarieven, neem contact op met een van onze media-adviseurs of ga naar www.av-entertainment.nl

Abonnementen

Een jaarabonnement bedraagt e 39,- (excl. B.T.W.)

Abonnementen hebben een looptijd van een jaar (tot 31 december) en worden automatisch verlengd. Opzeggen kan schriftelijk en dient ieder jaar vóór 31 oktober te gebeuren.

Vragen over abonnementen en bestellingen kunt u richten aan de afdeling Abonnementenbeheer. Dagelijks telefonisch bereikbaar van 09.00 uur tot 12.00 uur,

T: 024-373 8505,

E: abonnementenbeheer@vanmunstermedia.nl

Nabestellingen: Oude nummers (5 euro per exemplaar)

telefonisch bestellen via 024-373 4467

Copyrights

Het auteursrecht op de in dit tijdschrift verschenen artikelen wordt door de uitgever voorbehouden.

Abonnees ontvangen

? 6 keer per jaar het vakblad

? Toegang tot het volledige archief op

www.av-entertainment.nl

? Korting op lezersaanbiedingen AV&Entertainment Magazine

? Gratis opname bedrijvengids