Inhoud
- TV & Radio Nieuws
- Column John Huijbregts
- Test: windkappen die cyclonen doorstaan
- All-in-ONE broadcast automatisering
- Mini camera's: populairder dan ooit
- Voorbeschouwing: IBC 2016
- Riedel op het EK Atletiek: pieken op het juiste moment
- Broadcast Rental: wereldtopper uit Hilversum
- Dennis Music en Imagem PM bundelen krachten
- Theater & Podia Nieuws
- Robe DL4X voor Philharmonie Haarlem
- Lightware HDBaseT in TivoliVredenburg
- Atlas Theater: project van de grote aantallen
- Show & Events Nieuws
- Energie besparen? Eerst meten!
- BGR69 truss: compacter, lichter?sterker!
- Stand van zaken: videoprojectie
- Genius Loci Festival: episch centrum
- Vision Tools Rental NL: Meer dan verhuur alleen
- Canon XEED 4K501ST: nieuw paradepaard
- Panasonic: pionier in lasertechnologie
- Rolight: heel blij met Christie
Verschenen in AV-Entertainment Nr4 2016
Camjo
Vaak wordt in ons wereldje gezegd dat als je een goede cameraman op pad stuurt om een verslag te maken van iets, hij terugkomt met mooie plaatjes, maar niet nadenkt over het verhaal. Volgens mij is dat niet zo, omdat de meeste cameramannen al jarenlange ervaring hebben met verslaggevers en vaak weten hoe die te werk gaan. We maken het mee dat als je een standaard nieuwsitem van één minuut moet maken met een verslaggever, de ideeen van verslaggevers enorm van elkaar verschillen. Sommigen laten je een paar minuten materiaal schieten voor een item, maar de meesten laten je zo'n twintig minuten beelden registreren. Toch zijn er uitschieters die tot soms wel over de zestig minuten gaan. Dat zijn de onzekere types die zelf eigenlijk niet weten wat ze willen.
"Oh ja, maak daar even een shot van, vergeet ook die straat niet, en die hond die daar loopt is ook mooi?", zo gaat het dan vaak de hele tijd. Dan heb ik op voorhand te doen met de editor die dat allemaal moet gaan uitzoeken. Bij sommige verslaggevers lukt het me om dat de kop in te drukken en uit te leggen dat ze later op de dag verstrikt raken in hun eigen beelden. Maar er zijn er gewoon die niet willen luisteren. Echt irritant is dat, want meestal had je al lang weg gemoeten naar het volgende item, waarvan de verslaggever al drie keer een app heeft gestuurd dat hij of zij staat te wachten.
Juist die onzekere types worden dan ook nog eens gebombardeerd tot camjo. Want het is zo, althans zo denkt men, dat een cameraman zelfstandig geen verslag kan maken. Een journalist/verslaggever wel. Dan horen we dus echt terug van de editors dat het verschrikkelijk is om dat materiaal te gaan editen, een warboel. Uiteraard zitten er ook tussen die talent hebben, maar dat
zijn de verslaggevers die op locatie een cameraman perfect kunnen sturen, die weten hoe het werkt.
De laatste tijd komt daar nog iets bij, de camjo moet ook zelf leren editen. Dus na een lange dag sjouwen, filmen, verslag maken, interviews draaien, diverse locaties bezoeken, op en neer reizen en alles regelen, moet ook nog de edit gedaan worden. Bijna elke verslaggever die ik ken heeft er een hekel aan, vind dat ze dit beroep hebben gekozen om te luisteren naar mensen die in het nieuws komen en daarnaast niet nog opgezadeld willen worden met allerlei techniek. Want in de praktijk werkt het zo dat een verslaggever een inleidend gesprek doet, de cameraman alvast een opnamelocatie in orde maakt en dat ze dan samen het interview opnemen. Waarbij de cameraman zijn mond houdt en de verslaggever goed kan luisteren naar het verhaal. Een goed item opnemen noemen we dat. Laat een cameraman zijn werk doen, de geluidsman het geluid en laat het verhaal over aan de verslaggever, die samen met de editor het verhaal monteert.
Uiteraard is er ook begrip voor het feit dat het vanwege bezuinigingen nu eenmaal allemaal zo moet. Maar dan vraagt elk lid van een crew zich af: "Is dit nou vanwege een beperkt budget of willen ze gewoon meer winst??" Want zo wordt iedereen steeds meer onder druk gezet.
John Huijbregts
cameraman ? editor - regisseur
john@camerateam.nl
<
Lees verder: Test: windkappen die cyclonen doorstaan