show&events Productie

av-entertainment.nl

Door gebruik te maken van een coole, nieuwe audio-linked software van Notch en enkele andere innovatieve ideeën om de visuals op hetzelfde tempo als de band te laten stromen, werkte de band een fenomenale set af met 34 superpopulaire Clouseau hits, zowel nieuwe en oudere publieksfavorieten, met enorm veel stijl. Painting with Light's eigen team werd geleid door Luc Peumans, met lighting programmer & operator Paco Mispelters, head of video content Michael Al-Far, d3 programmer Jo Pauly en associate media programmer & video content coördinator Katleen Selleslagh, die ook de acht volgspots in het Sportpaleis coördineerde.

Clouseau organiseert deze blockbustershows elke twee jaar. De vorige, in 2014, was 'Clouseau Centraal', met een podium dat over de hele lengte door het midden van de arena liep. "Een van de basisprincipes van de huidige show was dat de band een podium aan één kant van het Sportpaleis wilde", legt Luc Peumans uit. "Een andere richtlijn van de band was dat de hartslag van 'de dans' in elk aspect van de show naar voor moest komen. Ze wilden een sfeer creëren die de volledige ruimte en iedereen erin zou overspoelen. In essentie moesten we het clubgevoel proberen na te bootsen in een arena en daarnaast werd het aan onze collectieve verbeelding overgelaten om technische en productionele concepten te produceren die mensen omver zouden blazen!"

De band huurde Ish Ait Hamou in, een van de bekendste en meest succesvolle choreografen van België, om de show te helpen dirigeren. Voor de eerste keer ooit was er een dansgroep van acht personen aanwezig op een Clouseau optreden. De dansers gaven het beste van zichzelf tijdens vier nummers en zanger Koen Wauters en zijn broer, leadgitarist Kris, hielden een heuse dance battle tijdens de tweede helft van de show? een radicale breuk met hun vorige shows. "Toen wij de voorgestelde setlist kregen, heb ik samen met Michael Al-Far een mood-board gemaakt van de hele set. Het was ook meteen de eerste keer dat we deze aanpak gebruikten voor een spectaculaire rockshow van deze schaal", vertelt Peumans. Ze bespraken de belichting, video en een flexibele podiumlayout in detail - met verschillende geautomatiseerde elementen van WIcreations - en keken hoe al deze elementen konden samenwerken als één grote 'bigger picture' met de band en hun choreografie tijdens de drie uur durende show.

Op dat moment kozen ze er ook voor om de video playback content te baseren op grafisch materiaal dat geanimeerd kon worden om nieuwe, funky effecten te creëren. "Om dit te doen hebben we ook geïnvesteerd in nieuwe Notch software", legt Peumans uit. "Dat platform hielden we al een tijdje in de gaten, in eerste instantie om als grading tool te gebruiken voor live camerabeelden." Op het moment dat de esthetiek van de show evolueerde, besloten het Painting with Light team en live camera director Hans Pannecoucke om vier sub-mixes (voor de live camera's) te gebruiken met een primaire d3 4x4pro media server van Hans zijn PPU.

Naarmate meer werd geleerd over Notch - en na het bijwonen van een speciale trainingssessie in Duitsland - besloten ze om de kracht van die realtime rendering en audio-connectivity te gebruiken om gedetailleerde lagen grafische content te definiëren die beweging en andere effecten kunnen simuleren door verschillende audio inputs. Peumans: "Dat creëerde een opeenvolging van grafische special effects die meedansten op de muziek, een ritmische twist van de animatie in een set die sowieso zeer beweeglijk was en verscheidene soorten video graphics had." Dit werd ook live door het publiek opgemerkt, zo bleek. "Het harmoniseerde de hele ruimte en creëerde die allesomvattende sfeer die zo fundamenteel deel uitmaakt van het concept en de vibe van 'Clouseau Danst'. Het was een fantastische kans om experimenteel te zijn. Het bracht wel wat creatieve risico's met zich mee, maar toen we de potentiële resultaten zagen was er geen weg terug."

De conceptfase bereikte een punt waarop het type en de stijl van de digitale graphics gedefineerd begon te worden. Op dat moment heeft Michael Al-Far drie video-artiesten in dienst genomen om te helpen met de productie van core content - Aitor Biedma, samen met Maarten Francq en Batr Wincuers van Mojuice. Er werd uitgebreid gebruik gemaakt van de d3's visualisatiefaciliteiten tijdens de 'work-in-progress' periode, wat iedereen (inclusief de band) de mogelijkheid gaf om te zien hoe de live integratie van de graphics en Hans zijn IMAG mix zou werken. Praktisch gezien betekende dit dat de juiste openingen en ruimtes in het materiaal over de led-oppervlaktes gemaakt moesten worden. Het resultaat van dit zeer intensieve werk was een eigenzinnige visuele stijl, gemaakt door het mixen van de twee ruwe elementen van IMAG en graphics die wel steeds een organisch en spontaan gevoel bleven geven en de hartslag van de dansmuziek bleven voeden.

Om de band tussen de muzikanten en de fans extra sterk te maken, werden elke avond 20,000 RGB polsbandjes aan het publiek uitgedeeld. Die bandjes werden via DMX door een lighting desk bestuurd. Peumans wachtte al vijftien jaar op een kans om iets als dit te kunnen doen: "Toen ik voor het eerst het idee had was het waanzinnig duur en bijna onmogelijk om voor elkaar te krijgen. Nu werkte het schitterend. De eerste keer dat de polsbandjes aangezet werden, zwaaide Koen Wauters zijn armen door de lucht en 20,000 polsbandjes volgden, gesynchroniseerd in één enkel magisch moment."

De videohardware en de manier waarop alles geconfigureerd was op het podium werd tot op bepaalde hoogte bepaald door de content en de rol ervan binnen het hele vormgevingsproces van het design. Alle LED-schermen waren 10mm in pitch en tegen de achterkant van het podium was er een LED-wall van 30 x 10 meter, geïnstalleerd op rails zodat het opgesplitst kon worden in tot wel vijf verschillende stukken die manueel in verschillende configuraties gezet kunnen worden. Aan het plafond boven het podium hingen vijf driehoekige pods, elk met vijf trussen op de drie zijdes in LED en vastgemaakt aan een triangelvorm bovenaan. De LED-panelen die gebruikt werden, zijn speciaal ontworpen door technische leverancier PRG, zodat de voegen onzichtbaar waren. In combinatie met het grafische materiaal konden ze echt in het oog springen met 3D effecten of volledig verdwijnen en opgaan in de achtergrond van de actie op het podium. Deze videopods bewogen allemaal - subtiel - in verschillende posities en hoeken op drie WI moving hoists, wat de architectuur op het podium nog verder veranderde. Met het idee van beweging als een belangrijk deel van de esthetiek, was het een kleine stap naar automation als alternatieve manier om een band te creëren met het publiek en het tempo erin te houden. Onderaan, op de vloer, was er een set band risers die de driehoekige vorm en vijf lagen video van de pods kopieerden op hun voorste zijdes. De playback content werd opgeslagen en gespeeld vanaf één van Painting with Light's eigen d3 4x4pro servers met een 4x2 die de digitale LED tickertape rand van het balkon bestuurde. De cameramix van Hans Pannecoucke was opgemaakt uit tien camera's, vier manuele, drie robe-cams en drie lipstick cams die bevestigd waren op strategische stukken backline. Van deze feeds stuurde hij de vier sub-mixes naar de d3 voor een output op de LED-wall en, af en toe, naar de videovlakken op de pods.

Terwijl het video- en setdesign en de grafische content evolueerden, begonnen Luc Peumans en Paco Mispelters naar de belichting te kijken. Mispelters was al de lichtontwerper en operator voor de huidige Clouseau Danst theatertour die in heel België en Nederland heeft gespeeld gedurende een groot deel van 2016. "Het basisidee was om dezelfde onderdompelende stijl na te boosten die geadopteerd was tijdens de tour voor de video: een intens epicentrum in clubstijl waar mensen in en uit kunnen stappen zoals ze willen ? terwijl het centrum van de actie zelf vol energie blijft pompen", legt Luc Peumans uit. Vijftien Clay Paky Mythos waren geïnstalleerd op elk van de video pods, zo verspreid dat ze de vorm van de videostrips volgden, met 124 Mythos in totaal op de tuigage, twintig op het dek en de anderen verspreid over de zes trussen boven het podium. Wanneer het scherm op het podium in vijf secties splitste, werden zes verticale ladders met belichting onthuld in de ruimtes ertussen, elk met vijf van PRG's speciaal ontworpen Icon Beams en vijf eencellige Moles. Er waren ook zes upstage/downstage georiënteerde trussen met bewegend licht in het dak tussen de video pods, die ook bewogen, en elke truss was voorzien van vier Mythos en drie VL3500 Washes, plus twee SGM Q-7 LED strobes die ook gebruikt werden als floods en blinders. Luc Peumans en Paco Mispelters waren allebei fan van de Chauvet STRIKE 4 LED blinders, dus werden er 24 geïnstalleerd over het hele rig, één op elk van de vijf bewegende trussen en op de balans van de overhead trussen om het publiek te kunnen overrompelen.

De podiumelementen waren geproduceerd door Stageco. Er was een lange runway die aan de voorkant van het podium begon en constant door Koen Wauters gebruikt werd om tot in het publiek te wandelen, en een bewegende brug van vijftien meter - van automation specialist WIcreations - op het einde van de catwalk die kon opstijgen en een verbinding maakte met het eerste 'B-Stage' deel. Als bijkomende 'wow-factor' kwam er een grote, draaiende arm omhoog uit de brug, met een platform op het uiteinde, zodat de bandleden er op konden springen en konden zweven - net boven de hoofden van het publiek - naar de twee C en D podiumplatformen dieper in de arena. Boven elk van de B, C en D podia was een boxtruss bevestigd met een reeks 4x4 Icon Beams die voor een rooster van lichten in Svoboda stijl zorgden. Rondom de arena op de twee balkons werden 56 x GLP X4L LED washes geïnstalleerd en boven elk van deze werd een single cell DWE blinder bevestigd, allemaal om het publiek extra in de kijker te zetten en de sfeer en spanning te verhogen. "Het was zeer belangrijk om iedereen te kunnen zien om een allesomvattende clubsfeer te kunnen creëren," zei Peumans daarover.

Acht follow spots werden gebruikt, vier Robert Juliat Cyranos op roterende truss chairs boven het podium en vier RJ Lancelots op het tweede balkon. Paco Mispelters bestuurde de gehele lichtshow vanaf een full size grandMA console, met een light als backup. Productiemanager Walter D'haese en lighting crew chief Filip Vanbroeckhoven, beiden van PRG, verzekerden dat alles op locatie vlot verliep bij de load-in, die al op maandag begon, waardoor er vier dagen waren voor rigging en repetities, met de eerste van de shows al de volgende vrijdag. De reacties van publiek en pers waren uiteindelijk laaiend enthousiast. "Mensen verwachten om elke twee jaar een groots Clouseau extravaganza te zien", zei Luc Peumans. "Dat legt natuurlijk veel druk op iedereen aan de creatieve en technische kant, maar ook op de band. Je moet altijd weer iets nieuws, anders en oprecht speciaals produceren. Dit jaar was er uitzonderlijk teamwork, iedereen dacht wat 'out-of-the-box' en de resulterende dynamiek hielp ons om een uitzonderlijke ervaring te creëren voor het publiek."

Op The Hague Security Delta Campus in Den Haag vond in december het congres Veiligheid bij Evenementen plaats. Op die dag kwamen ervaringsdeskundigen en experts werkzaam bij de overheid, wetenschap en het bedrijfsleven samen om kennis en ervaringen uit te wisselen op het gebied van evenementenveiligheid. Belangrijke les van het congres was dat de overheid, het bedrijfsleven en de wetenschap elkaar nodig hebben om tot innovatieve oplossingen te komen ter bevordering van de veiligheid op evenementen. The Hague Security Campus, het grootste veiligheidscluster van Europa, speelt in die zin een belangrijke rol door overheden, innovatieve bedrijven en toonaangevende kennisinstellingen samen te brengen om producten, diensten en kennis te ontwikkelen op dat gebied.

Dagvoorzitters bij het congres waren Klaas Wilting (voormalig hoofd voorlichting en woordvoerder van de korpsleiding van de politie) en Marit Elders (hoofddocent van de opleiding coördinator evenementenveiligheid en de cursus Crowdmanagement in de praktijk). De eerste lezing was vervolgens van Ira Helsloot, hoogleraar Besturen van Veiligheid aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Volgens Helsloot trekt de overheid vaak ondoordacht de verantwoordelijkheid naar zich toe als het gaat om veiligheid op evenementen, terwijl eerst moet worden bepaald of zij wel degene is die moet optreden. Te snel trapt de overheid volgens Helsloot in de valkuil van de risico-regelreflex. "Zij ziet het na een incident ? soms terecht, maar vaak onterecht ? als overheidsopgave om het risico in de toekomst te verkleinen." Daarnaast is er volgens Helsloot sprake van een schuldcultuur, waarbij er bij ieder ongeval (met name door de media) wordt geredeneerd dat er iets moet zijn misgegaan. "Dit is ook het geval bij de veiligheid op evenementen waarbij ieder ongeval een bewijs is dat het systeem (meestal de overheid) faalt. We zouden van een schuldcultuur naar een risicocultuur moeten gaan. Dit betekent dat aan de voorkant moet worden bekeken wat de risico's zijn en hoe die kunnen worden beperkt dan wel beheerst. Het resultaat is een afgewogen veiligheidsbeleid waarbij de risico's bekend zijn en waarbij bewust voor bepaalde veiligheidsmaatregelen wordt gekozen, gebaseerd op een kosten-batenanalyse. Meer investeringen in zichtbare veiligheidsmaatregelen leveren ook niet altijd het gewenste effect, omdat dit ook kan leiden tot onveiliger gedrag van bezoekers. Bezoekers nemen dan meer risico's omdat zij verwachten dat de overheid en/of de organisator de veiligheidsrisico's reguleert."

Succesvolle publieksevenementen in de openbare ruimte zijn belangrijk voor de aantrekkingskracht van de stad. Kijk bijvoorbeeld naar de beelden van Utrecht tijdens de start van de Tour de France of naar de impact die de Giro d'Italia afgelopen jaar had toen ze Apeldoorn, Arnhem en Nijmegen aandeed. Zulke evenementen zijn goed voor de lokale economie en dragen bij aan het leefklimaat en imago van de stad. De Universiteit Utrecht onderzocht wat de start van Tour de France nou eigenlijk heeft opgeleverd voor Utrecht en kwam tot de conclusie dat het uiteindelijk ruim 25 miljoen euro was. Zowel op economisch als organisatorisch gebied werd het evenement een groot succes genoemd, met als enige kanttekening dat het de gemeente 4 ton meer had gekost dan begroot was. Dat zat 'm deels ook in veiligheidsoverwegingen (hittemaatregelen), die noodzakelijk waren door de tropische temperaturen. Volgens de onderzoekers werd bovendien ook nog eens voor minimaal 35 miljoen euro aan mediawaarde gerealiseerd. Een prachtig rendement natuurlijk.

Het grootste evenement in ons land is de Vierdaagse in Nijmegen, met de daarbij behorende Vierdaagsefeesten die ervoor zorgen dat een week lang een enorme mensenmassa in en om Nijmegen op de been is. Voor de afgelopen editie van start gingen waren er geluiden over terreurdreiging en ook de FBI zou hebben aangekaart dat er dreiging bestond rondom het traditionele vuurwerk dat ieder jaar in de Waalstad ontstoken wordt. Het zou om 'niet-concrete' dreiging gaan en omdat in Nijmegen al extra maatregelen waren genomen omdat het dreigingsniveau in Nederland 'substantieel' is, was verdere opschaling (in het Belgische Gent werden tijdens het vuurwerk van de Gentse Feesten bijvoorbeeld pantservoertuigen, scherpschutters en helikopters ingezet ter beveiliging) niet nodig. In Nijmegen was de politie bijvoorbeeld duidelijk zichtbaar aanwezig bij het vuurwerk. Een woordvoerder van de gemeente Nijmegen (waar Burgemeester Bruls eerder al liet optekenen dat hij zich niet gek zou laten maken door berichten over terreurdreiging) zei destijds tegen RTL Nieuws in reactie op de gebeurtenissen: "De mensen moeten zich niet zoveel aantrekken van mogelijke dreigingen. Ze moeten doorgaan met waar ze mee bezig zijn. De beste manier is doorgaan met leven en niet zwichten voor terreur of de dreiging daarmee."

Met name met de aanslag tijdens het vuurwerk in Nice in het achterhoofd werden vooraf nogal wat vragen gesteld over het wel of niet laten doorgaan van het vuurwerk in Nijmegen. Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid Dick Schoof liet RTL Nieuws destijds weten met organisatoren en gemeenten naar de grote evenementen te kijken. Volgens Schoof bleek in Nice maar weer eens dat een wapen geen traditioneel wapen hoeft te zijn, maar zoals in dit geval ook een vrachtauto kan zijn. Direct na 'Nice' werd gekeken of ook in Nederland meer maatregelen nodig zouden zijn, waarbij Schoof ook meteen wilde benadrukken dat bij grote evenementen zoals Gay Pride en de Vierdaagse al veel langer was nagedacht over terreurdreiging en de maatregelen die daar tegen worden genomen." Heikel punt is dat bij een dergelijke aanslag (een vrachtauto die een menigte inrijdt, of bijvoorbeeld die van Bataclan) op het moment zelf niet gek veel gedaan kan worden. Hoe houd je aan de deur van een poppodium immers mensen met een automatisch geweer tegen? Het is juist taak om ver vóór dat stadium in te grijpen, maar makkelijk is dat niet, beaamde Schoof: "De NCTV let heel goed op potentiële terroristen. We kijken in wijken naar individuen of er signalen zijn die aantonen dat jongens verward raken en bijvoorbeeld radicaliseren en geweldsbereidheid ontwikkelen. Bij georganiseerde aanslagen met onderlinge contacten is het makkelijker, maar juist de eenlingen zijn moeilijk te detecteren. We hebben speciale projecten lopen waarbij we juist naar deze mensen op zoek zijn."

Uiteindelijk deden zich in Nijmegen geen incidenten voor, al dan niet dankzij de maatregelen die getroffen waren en waarover de gemeente Nijmegen en de politie niet álles willen verklappen. Lute Nieuwerth (districtschef Gelderland-Zuid bij de Nationale Politie eenheid Oost-Nederland) vertelde in Den Haag over de veiligheid op de Vierdaagsefeesten, waar uiteindelijk in een week tijd zo'n 2 miljoen bezoekers op afkwamen. De samenwerking tussen gemeente, politie, brandweer, ondernemers en vrijwilligers zijn volgens Lute allesbepalend in het al dan niet kunnen garanderen van de veiligheid van al die bezoekers. Belangrijk aandachtspunt daarbij is hoe kan worden tegemoetgekomen aan de belangen van de verschillende partners, zonder daarbij het gezamenlijk belang van de veiligheid tijdens het evenement uit het oog te verliezen. Lute: "Daarnaast is een passende rol- en taakverdeling van cruciaal belang. Het is noodzakelijk dat de verschillende partners op de hoogte zijn van elkaars rollen en verantwoordelijkheden, die tevens zijn vastgelegd in een draaiboek. Ook zijn de mogelijke scenario's, ontwikkelingen en dreigingen voorafgaan aan het evenement doorgenomen, zodat de partners tijdens de Vierdaagsefeesten niet voor verrassingen kwamen te staan."

Belangrijke faalfactoren zijn volgens Nieuwerth onvoldoende bewustheid van de eigen rol en verantwoordelijkheid, te veel gedetailleerde scenario's en tegenmaatregelen uitwerken waardoor het overzicht verdwijnt, onvoldoende informatie delen en te veel overlegvormen (onoverzichtelijk). Daartegenover staan uiteraard ook belangrijke succesfactoren: kennis en kunde vasthouden, leren van de knel- en succespunten van voorgaande edities, een goede balans tussen routine en flexibiliteit (weten hoe te handelen en scherp blijven op nieuwe ontwikkelingen, bedreigingen en kansen) en anticiperen op social media om ervoor te zorgen dat onregelmatigheden niet uitmonden in grootschalige incidenten.

Toch staan dergelijke zaken onder druk door toenemende kosten en risico's op het gebied van veiligheid en de verschuiving van verantwoordelijkheid hiervoor van de lokale overheid naar de private organisator. De branche heeft het daar niet makkelijk mee. Rick van Oosterhout is initiatiefnemer van de EventCloud, een concept van KPN, Future Events, Prooost en Incentro en biedt een informatieomgeving die ad hoc kan worden ingezet bij evenementen in de publieke ruimte. Door data slim te combineren ontstaat een accuraat beeld waarmee organisator, hulpdiensten en politie sneller kunnen handelen bij incidenten of bij te grote drukte op bepaalde locaties. Ook voor ondernemers is de beschikbare evenementinformatie waardevol als input voor slimme toepassingen. "De EventCloud zorgt ervoor dat evenementen niet alleen veilig blijven, maar ook winstgevender worden, waardoor bijvoorbeeld ook de kosten van veiligheid kunnen worden gedragen of gereduceerd", legde Van Oosterhout uit. "Elk event heeft zijn eigen veiligheidscontext met beveiligers, overeengekomen inzet van hulpdiensten en technologiepartners voor bijvoorbeeld sensoren om drukte te meten, LED schermen langs de route en camera's met achterliggende software. Veiligheidspartijen maken in de regel het liefst gebruik van eigen systemen middelen en processen. Dat wordt bij de EventCloud niet veranderd, maar juist gebruikt. Door besloten eventdata veilig beschikbaar te stellen via een vertrouwd netwerk kan actuele data gebruikt worden door de veiligheidspartijen in hun eigen proces of voor de aansturing van dat proces."

Wat in zowat elke discussie over evenementenveiligheid naar voren komt is dat samenwerking het toverwoord is in het streven naar een veilig evenement. "Om adequaat te reageren op de toegenomen terroristische dreiging en fatale incidenten op evenementen in de toekomst te voorkomen, is samenwerking tussen evenementenorganisatoren en de overheden van cruciaal belang. Door samen te werken, kennis te delen, informatie bij elkaar in te winnen en samen scenario's te ontwikkelen en te toetsen kunnen zij zich gezamenlijk voorbereiden op een mogelijke (terroristische) aanslag op een evenement", geeft bijvoorbeeld Gary Gardner (directeur safety & security applications INCONTROL Crowd Simulation Solutions en voormalig director Advisory Board van The National Center for Spectator Sports Safety and Security, unit chief bij de FBI, directeur security bij NASCAR en voorzitter van InfraGuard, een samenwerkingsverband tussen de FBI en de private sector. "Daarnaast zal moeten worden geïnvesteerd in het werven en trainen van veiligheidsprofessionals, communicatie- en observatiemiddelen en big data analyses om afwijkend gedrag (dat zou kunnen wijzen op kwade bedoelingen) tijdig te signaleren." Want die anticipatie blijkt uiteindelijk toch waar de winst uiteindelijk te behalen is: het vroegtijdig signaleren en in die kiem smoren van (toekomstige) excessen door samenwerkingen tussen de overheden en organisatoren.

De wereld verandert en niet alleen ten goede. Sterker nog, wie afgaat op krantenberichten en de journaals zal zich af en toe bedenken dat de wereld in brand staat. Niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook drukke plekken in 'het Westen' zijn met enige regelmaat helaas doelwit van (bijvoorbeeld) terroristen, met de kerstmarkt in Berlijn als meest actuele voorbeeld. Hoe verandert dit de manier van werken in de evenementenbranche? Zijn op beveiligingsgebied extra maatregelen nodig? En moeten sommige evenementen überhaupt wel doorgang vinden?

show&events Actueel